آشنایی با موسسه حقوقی
موسسه حقوقی مطابق تعریف آیین نامه تشکیل موسسات حقوقی و نحوه اداره آنها به عنوان یک شخصیت حقوقی شناخته میشود. موسسه حقوقی برخلاف دفاتر وکالت خدمات تخصصی در زمینه ی حقوق را به صورت علمی و به شکلی ساختارمندتر ارائه میدهد و در واقع تمایز آن با دفتر وکالت در تخصصی تر بودن آن است. موسسات حقوقی ایرانی در صورتی دارای اعتبار هستند که حداقل دو وکیل دادگستری که سابقه محکومیت کیفری و اشتهار به فساد اخلاقی ندارند و یکی از ایشان از سابقه ده ساله در امر وکالت برخوردار است، مبادرت به ثبت و تأسیس آن نمایند.
مؤسسات حقوقی یکی از اقسام موسسات غیرتجاری شناخته میشوند که برای انجام فعالیت هایی نظیر:
- ارائه خدمات حقوقی اعم از مشاوره حقوقی و وکالت در کلیه زمینه های حقوقی و کیفری
- تنظیم قرارداد به منظور تعیین وکیل و تفویض وکالت به وکیل یا وکلای عضو مؤسسه
- ارائه خدمات داوری و میانجیگری
- انعقاد هرگونه قرارداد با کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از عمومی و خصوصی از جمله بانک هاو مؤسسات مالی و اعتباری
- انجام امور پژوهشی و آموزشی در زمینه های حقوقی
طبق ماده یک آئین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجاری مصوب سال ۱۳۳۷ مقصود از تشکیلات و موسسات غیرتجارتی مذکور در ماده ۵۸۴ قانون تجارت کلیه تشکیلات و موسساتی است که برای مقاصد غیرتجارتی از قبیل امور علمی یا ادبی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل می شود اعم از آنکه موسسین و تشکیل دهندگان قصد انتفاع داشته یا نداشته باشند. تشکیلات و موسسات مزبور می توانند عناوینی از قبیل انجمن ، کانون یا بنگاه و امثال آن اختیار نمایند ولی اتخاذ عناوینی که اختصاص به تشکیلات دولتی و کشوری دارد برای موسسات مزبور ممکن نخواهد بود.
موسسه حقوقی در ایران زمانی معتبر شناخته میشود که در اداره ثبت شرکت ها به ثبت برسد هم چنین در ایران و براساس قانون موسسه حقوقی به عنوان یک موسسه غیرتجاری زمانی تشکیل شده محسوب می گردد که تمام سرمایه نقدی تأدیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد. شرکاء نسبت به قیمتی که در حین تشکیل موسسه برای سهم الشرکه های غیر نقدی معین شده در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.
اعضای موسسه حقوقی
بخش حقوقی:
موسسات حقوقی بسته به ابعاد و حجم کاری خود به نیروی انسانی متنوعی نیاز پیدا می کنند . به عنوان مثال یک موسسه میتواند از یک وکیل و دستیار و منشی تشکیل شود و موسسه دیگری میتواند شامل همه ی بخش هایی باشد که در ادامه به آنها اشاره می شود.
شرکای موسسه حقوقی
شرکا (Partners) که معمولا موسسان موسسه حقوقی نیز هم هستند تحت عنوان هیأت مدیره شناخته میشوند و ریاست موسسه را برعهده دارند. شرکاء اغلب با تعیین یک نفر از میان خود به عنوان شریک مدیر (Managing Partner) و تفویض اختیارات به وی از طریق شریک مدیر بر امور اجرایی مؤسسه نظارت دارند.
روابط بین شرکا در یک موسسه حقوقی تابع اساسنامه موسسه است. در اساسنامه مهم ترین مسائلی که یک موسسه در جریان اقدامات خود به آنها نیاز پیدا میکند تبیین گردیده است. مثلا در اساسنامه مشخص میشود که موسسه در چه موضوعاتی فعالیت میکند یا اگر برای فعالیت خود یک حوزه انحصاری مدنظر داشته باشد نیز به آن اشاره میشود. روابط مالی شرکا و نحوه تقسیم سود و زیان، تشریفات انحلال موسسه و صلاحیت ها و اختیارات مدیر حقوقی در اساسنامه به تفصیل مورد اشاره قرار میگیرد. در واقع اساسنامه موسسه حقوقی به عنوان شناسنامه این شخصیت حقوقی محسوب میگردد.
مدیر حقوقی
مدیر حقوقی (Legal Administrator) موسسه مسئولیت اداره کردن کسب و کار را در موسسه به عهده دارد. برخی از مدیران حقوقی در رشته ی حقوق تحصیل کرده اند اما بیشتر آنها در رشته ی مدیریت کسب و کار تحصیل میکنند. دستمزد مدیر حقوقی موسسه به سابقه، بزرگی موسسه حقوقی و موقعیت جغرافیایی آن بستگی دارد. گاه به مدیر حقوقی، مدیر داخلی (Office Manager) هم گفته میشود که البته این دو با هم تفاوت هایی دارند که مهم ترین تفاوت های آنها عبارت است از :
- مدیر داخلی زیر نظر مدیرحقوقی فعالیت می کند و نظارتی بر مدیر حقوقی ندارد.
- مدیر حقوقی تمامی شرکا را دعوت و جلسات هیأت مدیره را ترتیب میدهد اگرچه علی رغم حضور در این جلسات حق رأی ندارد.
- اختیار استخدام و اخراج کارکنان، افزایش دستمزد آنها با مدیر حقوقی است و مدیر موسسه در این خصوص هیچ اختیاری ندارد.
- مدیر حقوقی تحت نظارت مستقیم هیأت مدیره یا شریک مدیر است.